Perpetum mobile

Zwolnij tempo, oczyść myśli, zapomij. Tu i teraz, w tej chwili, w tym miejscu - wycisz się! Wyrzuć z siebie gryzące pozostałości minionego dnia, dostąp zaszczytu chwilowej alienacji. Nic nie wiesz, nic nie pamiętasz, nigdzie się nie wałęsasz. Jesteś, myślisz, czujesz - idziesz najwłaściwszą drogą przed siebie. Czy aby na pewno żyjesz?

Otwórz oczy i spójrz. Spójrz na otoczenie nie zbaczając z drogi którą stąpasz. Upewnij się, że drogowskaz, który przed chwilą mijałeś widziłeś w tym miejscu pierwszy i ostatni raz.

Inaczej błądzisz.

Stąpasz w miejscu przyglądając się poruszającym się na tarczy Twojego zegarka wskazówkom czasu. Wydaje Ci się, że idziesz. W rzeczywistości tylko one dostąpiły zaszczytu ruchu.

Towarzyszy Ci nieodparte wrażenie, że gdy inni mówią, Twoje życie porusza się na falach wypowiedzianych słów do przodu.

Do przodu, który jest górą. Niewykorzystane myśli - spadają. Spadają na Twoją drogę, utrudniając Ci wędrówkę. Ciągną w dół - wampiry.

Wysysają z Ciebie ostatnie myśli, nie pozwalając budować. Mówią, zaprzeczają, kłamią, przepraszają. Słowotok myśli, które nigdy nie spotkały się z czynem.

To jest Matrix, Twoja rzeczywistość.
Budujesz - giniesz. Mówisz - żyjesz.

Teraz się obudź niezapominając o chwilowym horrorze walczących słów i czynów.

Spójrz na dzisiejszą Polskę.

Powiedział, niepoparł, zaprzeczył, niedopowiedział. Obraził się, wycofał, miał zły humor, okłamał. Stwierdził, wyraził, zagroził - klasyka dnia codziennego. Muzyka nieutalentowanych dociera do każdych uszu. Niszczy, tłumi, ogranicza.

Postęp, którego nie widać. Kroki, których nie słychać. Słowa, które niestety nie pozwalają oddychać.

Rzucanie bananem, choć zgniły. Małpy jeszcze wczoraj się o niego biły.


Gra o ogień, choć bez świeczki.

Pomyśl samemu nad Perpetum Mobile. Perpetum codziennych informacji, których suchość wystarcza na utopienie morza łez w łyżce informacyjnego piasku.

Mózg masz nad buzią - zamknij ją. Pomyśl, zaplanuj, zrealizuj, nie daj się! Tylko w ten sposób ruszysz przed siebie.

Nie słuchaj wiatru, który staje na Twej drodze. Rozwiń żagle, wykorzystaj go. Unikaj deszczu i belek, które będą rzucać Ci pod nogi.
Oni już tak mają - potrafią dobrze mówić.

Stać Cię na więcej?

Czy wcielanie pomysłów w życie jest możliwe w Polsce?
W myśli i słowach.

Musimy to zmienić.

Wyłączmy Matrixa, zwolnijmy aktorów. Na film w każdej chwili będzie można wybrać się do kina.

Tymczasem to nasze życie, nasz kraj, nasz obowiązek. Napiszmy własny scenariusz, we własnym języku, dla siebie.

Spotkajmy się po drugiej stronie Matrixa!