Tymczasem czas leci...

Politycy partii tworzących układ stabilizacyjny chętnie na użytek mediów szermują zapewnieniami o pakiecie 150 ustaw, które mają zmieniać Polskę. Jednak jak się okazuje, większość z nich nie wie, kiedy i jakie projekty ustaw przygotowanych przez ich klub w ramach układu stabilizacyjnego trafią pod obrady rządu. Wszystko to sprawia wrażenie, że o projektach pamiętają tylko wtedy, gdy mogą służyć im one do politycznych przepychanek.

Pakiet 150 projektów ustaw, które zgodnie z zapowiedziami polityków PiS, LPR i Samoobrony - partii tworzących pakt stabilizacyjny - mają trafić w ciągu najbliższego roku najpierw pod obrady rządu, a później na forum Sejmu, miał zgodnie z publicznie składanymi deklaracjami zmienić polską rzeczywistość. Rzeczywistość, którą prezes PiS Jarosław Kaczyński w swoim niedawnym wystąpieniu w Sejmie, oceniającym 17 lat III RP, nazwał niemalże patologiczną, wskazując na ubóstwo polskich rodzin, rosnącą przestępczość i nomenklaturowe, niszczące polską gospodarkę powiązania świata polityki i biznesu.

O tym, które projekty ustaw trafią na posiedzenie rządu, zgodnie z regulaminem decyduje Komitet Stały Rady Ministrów. Jednak można by się spodziewać, że przedstawiciele partii "układu stabilizacyjnego", jak wielokrotnie zapowiadali w mediach, nie tylko naciskają na rząd, by przyspieszył pracę nad ustawami, lecz także pilotują kluczowe projekty. Niestety, jak się okazało, prominentni przedstawiciele klubów parlamentarnych partii tworzących pakt stabilizacyjny nie interesują się losem projektów ustaw i nowelizacji już obowiązujących, które znalazły się w owym osławionym pakiecie 150 projektów. Wprowadzenie ważnych aktów prawnych, legislacyjnych i normatywnych wymaga - co wydawałoby się oczywiste - stałego pozytywnego lobbingu, obliczonego na pozyskanie ewentualnych głosów poparcia nie tylko wśród posłów klubów spoza paktu, ale i wewnątrz tej nieformalnej koalicji.

Czy coś się ruszy?