Elektorat Donalda Tuska

Przyglądając się wyborom prezydenckim na całym świecie właściwie zawsze, z niskim prawdopodobieństwem błędu, jesteśmy w stanie określić, która z osób pretendująca do najwyższego fotela w państwie najlepiej będzie wykonywać powierzoną jej funkcję. Jest to zadanie nadzwyczaj proste, ale wymaga od nas rzeczowej analizy przyczynowo-skutkowej. Zapomnijmy więc na chwilę o wyborczych obietnicach i dajmy naszej logice działać.

Najprostszą analizą, którą możemy przeprowadzić, to badanie stałego elektoratu wyborczego danego kandydata.

W przypadku Andrzeja Leppera, większą część jego elektoratu stanowi ludność z terenów wiejskich. Utrzymanie KRUSu, znaczne wsparcie rolnictwa w zakresie zarówno prawnym jak i ideologicznym, są wystarczającymi argumentami dla tychże osób. Miastowi, którzy popierają Leppera, zwracają swoją uwagę bardziej w stronę ideologiczną, bo o bezpośrednim interesie w czasie "dziś, jutro, za tydzień" trudno mówić.

Ochrona własnego interesu bytu stanowi więc podstawowy element, decydujący o naszym zaangażowaniu politycznym w zakresie popierania kandydatury Pana X. To, że dany kandydat mówi o walce z biedą i bezrobociem żadnego stałego wyborcy nie interesuje - bo zna on prawdziwe cele i możliwości swojego kandydata.

Nasz własny interes jest najważniejszy - najlepiej oczywiście żeby łączył się z korzyściami ogólnospołecznymi. Wtedy byłaby jednak mowa o kandydacie idealnym - a takiego, co by wszystkim dogodził i na dodatek sobie nie zaszkodził, jeszcze na świecie nie było...

Oddając głos w wyborach prezydenckich tak naprawdę rzadko głosujemy na najlepszego kandydata. Czasem bywa i tak, że stawiamy krzyżyk przy najgorszej osobie na liście, która nam gwarantuje stabilność (zachowanie obecnej sytuacji - tj. umiarkowanie), z kolei innym ją odbiera (słynna zasada - żeby wygrać wyścig można biec szybciej lub podłożyć naszym konkurentom świnię - co jest prostsze). Skoro innym będzie gorzej, zaś nam się nic nie zmieni, oznacza to, że tak w zasadzie będzie się nam lepiej powodzić - i mimo że to idiotyczny sposób myślenia, jest bardzo popularny i niestety zaraźliwy.

O umiarkowaniu, stabilności i spokoju wspomina najczęściej sztab wyborczy Donalda Tuska. Do kogo jest więc skierowana ta oferta?

Nie trzeba zbytnio się wysilać, żeby sprawdzić, wśród jakich grup społecznych ukształtował się stały elektorat wyborczy Donalda Tuska. Jak już wspomniałem, głosujemy kierując się tylko i wyłącznie własnym interesem.
Kto więc ma interes w tym, żeby fotel prezydencki przydusił na pięć kolejnych lat Donald Tusk?

Stały elektorat wyborczy Donalda Tuska to przeważnie ludzie związani z dużym kapitałem - czyli krótko mówiąc osoby pochodzące z najbogatszej klasy społecznej. To także mieszkańcy, niegdyś zgermanizowanych zachodnich województw (wyniki wyborów dla Donalda Tuska/głosy: woj. pomorskie: 48,75% [Kaszubi], woj. zachodniopomorskie: 42,54%, woj. opolskie: 46,06%, woj. śląskie: 41,53%, woj. dolnośląskie: 41,29% ). Różnica jest wyrażna, albowiem w województwach podkarpackim, lubuskim i podlaskim Donald Tusk osiąga średnio 23% poparcia [oficjalne dane z PKW].

Do stałego elektoratu Donalda Tuska dołączą w najbliższym czasie elektoraty SLD, SDPL i PD (blisko 70% stałego elektoratu tych partii wyraża poparcie Donalda Tuska w II turze wyborów - dane sondażowe). Wśród głosujących z pewnością zobaczmy Aleksandra Kwaśniewskiego, Leszka Millera, Józefa Oleksego - to m.in im Donald Tusk gwarantuje spokojną prezydenturę umiarkowanego prezydenta.

Jaki jest natomiast Twój prywatny interes?

(w artykule pominięto sprawę elektoratu ruchomego, do którego adresowane są m.in. plakaty wyborcze i spoty telewizyjne)