Masowe rozwody Polaków

Główny Urząd Statystyczny podał, że w ubiegłym roku sądy rodzinne orzekły rozwód wobec 51 tys. par małżeńskich. Jest to najwyższa liczba rozwodów w dotychczasowej historii Polski! Według organizacji prorodzinnych, jedną z głównych przyczyn tej sytuacji było wejście w życie 1 maja ubiegłego roku rządowej ustawy o świadczeniach rodzinnych.

W 2004 r., ujmując rzecz statystycznie, na 1000 istniejących małżeństw 5,4 zostało rozwiązanych na drodze sądowej. Sądy orzekły także 4 tys. separacji, czyli o mniej więcej 1,5 tys. więcej niż w 2003 r. W miastach natężenie rozwodów było trzy razy wyższe niż na wsi. Podkreślić należy, że statystyka GUS uwzględnia jedynie rozwody sfinalizowane.
Kwestią pochodną natomiast jest gwałtowny wzrost liczby wniosków o przeprowadzenie spraw rozwodowych bądź orzekających separację, z których część jeszcze się nie rozpoczęła, a inne są w toku.

Według Ministerstwa Sprawiedliwości, w porównaniu z 2003 r. w roku ubiegłym w sprawach o rozwód nastąpił wzrost o 123 proc., zaś w sprawach o separację - aż czterokrotny! Największy procentowy wzrost liczby wniosków o rozwód nastąpił w sądach okręgowych w Zamościu (o 162 proc.), Ostrołęce (o 157 proc.) oraz we Włocławku (o 149 proc.). W pozostałych sądach okręgowych nastąpiło co najmniej podwojenie liczby wniosków. Jeżeli chodzi o separacje, to najwięcej wniosków było w sądach okręgowych w Krakowie (wzrost o 589 proc., czyli blisko siedmiokrotny), Ostrołęce (wzrost o 504 proc., czyli ponadsześciokrotny). W pozostałych okręgach wzrost liczby spraw o separację wahał się pomiędzy 126 proc. a 400 proc. Dane takie resort sprawiedliwości przedstawił kilka tygodni temu w odpowiedzi na pismo marszałka Sejmu zawierające zapytania posłów w sprawie lawinowo narastającej liczby pozwów rozwodowych w sądach.


Dynamiczny wzrost liczby spraw o rozwód i separację jest natomiast spowodowany rozwiązaniami ustawy o świadczeniach rodzinnych, która weszła w życie 1 maja 2004 r.

Rządowa ustawa o świadczeniach rodzinnych wprowadziła - jako zasadę - nierówny dostęp do dwóch istotnych świadczeń: dla dzieci z rodzin niepełnych i pełnych. Zdaniem wielu organizacji, dwa rozwiązania ustawy łamią konstytucyjną zasadę równego traktowania wszystkich obywateli przez władze publiczne. Pierwsze dotyczy dodatku do zasiłku rodzinnego - 170 zł miesięcznie na jedno dziecko, który przysługuje wyłącznie osobom samotnie wychowującym dzieci. Drugie rozwiązanie to pomoc w wysokości 400 zł miesięcznie na dziecko do lat 7 po utracie zasiłku dla bezrobotnych przez osobę opiekującą się nim, pod warunkiem że jest samotna. Dzieci z pełnych rodzin w identycznej sytuacji finansowej nie dostały szans na pomoc.