A PO co nam referendum?

W Sejmie trwa debata ws. referendum emerytalnego. Na Wiejskiej protestują związki zawodowe. Na sali, poszczególni posłowie wykazują się coraz większymi brakami w rozumieniu podstaw ekonomii. Nikt nie podnosi sensowności istnienia ZUS-u, który jest istotą problemu.

W oczach polityków ludzie są nieporadni, słabi, niemyślący, nie troszczący się o własną przyszłość, przez co zadanie to musi wykonać za nich państwo - czyli najlepiej ZUS.

Debata więc kieruje się w kierunku oceny "opiekuńczości" ZUS-u i zakresu, w którym powinien "pomagać" ludziom. Spory toczą się o wiek, w którym ludzie mogą przejść na emeryturę, tak jakby każdy człowiek był robotem, któremu po n-cyklach należy się odpoczynek, nie mogąc decydować o swoim życiu praktycznie w każdym aspekcie.

Premier uważa, że podwyższenie wieku emerytalnego jest efektem wydłużenia życia Polaków, stąd konieczne wydłużenie wieku startowego emeryta. Jak to wygląda w praktyce?

Odpowiedź znajduje się w niczym innym niż w danych statystycznych:
Trwanie życia w 2010 roku - GUS

Z danych Głównego Urzędu Statystycznego, wynika jednoznacznie, że za 25 lat mężczyzna będzie żył średnio 77 lat, natomiast kobieta – aż 83 lata. Dziś kobiety dożywają prawie 80 lat, a płeć przeciwna ok. 71,5 roku.

Jest więc problem zarówno wieku jak i samej wydolności systemu, który uzdrawiać należy - jak stwierdził poseł Śniadek (PiS) zwiększeniem szczelności systemu i likwidacją tzw. umów śmieciowych (czyli ostatnich odskoczni od tasaka ZUS).

Strażak podpalający domy

Tak jak mniej rozwinięty umysłowo strażak, szukający dodatkowych emocji podpala okoliczne domostwa we wsi, tak samo rząd utrzymuje status quo ZUS-u, którego likwidacja prowadziłaby w prostej linii do likwidacji problemów - a brak problemów to brak pracy dla polityków.