Wale n Tynki

Dziś komercyjne święto serduszek i wszystkiego innego co ma wartość handlową. Importowany zwyczaj obchodzenia Walentynek ma jednak swój oryginalny odpowiednik w słowiańskiej tradycji. Jest nią Noc Kupały, Sobótka czy też po prostu Noc Świętojańska.

Importowane do Polski na początku lat 90-tych Walentynki na dobre zagościły w kalendarzu handlowców. Komercja napędza nową tradycję wytrącając tradycyjne święto miłości w dniu Kupały.

Święto ognia, wody, słońca i księżyca, urodzaju, płodności, radości i miłości (23-24 czerwca) obchodzone jest na obszarach zamieszkiwanych przez ludy słowiańskie, bałtyckie, germańskie i celtyckie, a także przez część narodów wywodzących się z ludów ugrofińskich, np. Finów (w Finlandii noc świętojańska jest jednym z najważniejszych świąt w kalendarzu) i Estończyków.

W trakcie radosnych zabaw świętojańskich odbywały się różnego rodzaju wróżby i tańce. Dziewczęta puszczały w nurty rzek wianki z zapalonymi świecami. Jeśli wianek został wyłowiony przez kawalera, oznaczało to jej szybkie zamążpójście. Jeśli płynął, dziewczyna wyjdzie za mąż, ale nie prędko. Jeśli zaś płonął, utonął lub zaplątał się w sitowiu, prawdopodobnie zostanie ona starą panną.

Więcej:
Noc Kupały