Skarbowi poeci

Od 1 lipca moc tracą przepisy o wydawaniu przez instytucje wiążących interpretacji podatkowych. Poezja prawna wraca do polskiej gospodarki.

1 lipca 2007 r. nastąpi koniec instytucji wiążących interpretacji podatkowych, uznanych za największą zdobycz ustawy o swobodzie gospodarczej. Właśnie w tym dniu wejdą w życie przepisy znacznie ograniczające dotychczasowe korzyści płynące z „wiążącej” (wydano ich około 120 tys.).

Po pierwsze, interpretacje mogą tracić moc na skutek najdrobniejszej nawet zmiany interpretowanego przepisu (a fiskus o tym nie poinformuje), po drugie, wiele interpretacji nie będzie już wiązało organów skarbowych.

Ministerstwo Finansów (MF) nie przepada za wiążącymi interpretacjami podatkowymi. Urzędy skarbowe mają mnóstwo pracy przy ich wydawaniu, a podatnika trudniej ruszyć.

MF postanowiło więc zminimalizować ochronną wartość „wiążącej” i ograniczyć swoje obowiązki. Na jesieni 2006 r. pojawił się projekt zmian w ordynacji podatkowej w zakresie interpretacji. 27 listopada 2006 r. „PB” odkrył w nim bardzo niebezpieczny przepis. Mówi on mianowicie, że interpretacje wydane do 1 lipca 2007 r. (data wejścia noweli) wygasają z mocy prawa na skutek zmiany interpretowanego przepisu. Prawnicy zgodnie twierdzą, że to poważny błąd legislacyjny powodujący, że nawet drobna redakcyjna zmiana przepisu spowoduje wygaśnięcie interpretacji, co podkopuje całą instytucję „wiążącej”.

Podatnik może nawet nie wiedzieć o wygaśnięciu, bo urzędy nie będą o tym fakcie go informować (dziś muszą). Nietrudno sobie wyobrazić skalę wygaszanych interpretacji przy tak częstych zmianach prawa.

Formalnie takie rozwiązania zaproponowała posłanka Maria Zuba z PiS, lecz pomysłodawcą było MF. Po tekście „PB” posłowie złapali się za głowy, tłumacząc się nieświadomością uchwalanego bubla. Artur Zawisza, wtedy jeszcze poseł PiS, obiecał, że błąd będzie szybko naprawiony. To samo mówił Zbigniew Chlebowski, wiceszef klubu PO. Do dziś te obietnice nie zostały spełnione.